Yaşama dair
Ağustos ayının keyifli akşamlarından biriydi; ailece annem ve babamın didinerek her bir köşesine ayrı ayrı emek verdikleri evimizin bahçesinde çay içiyorduk, gülüşüyorduk. Babam birden sol tarafım ağrıyor demeye başladı. Annem de (nasıl özledim tarifi yok bunun) babama üşütüyorsun sürekli ağrır tabi dedi. Biz de yok gripsin baba yok dikkat etmiyorsun kendine diye hayıflandık. Sonra babam kötü oldum eve giriyorum dedi gitti 10 dk geçmedi annem de girdi babam kötü olmuştu bayağı.Bembeyazdı, kalbini tutuyordu, konuşamıyodu. Taksi çağırın dedi kaç tane durak aradım taksi yok çıldırıyorum elim ayağım titriyor. Ambulansı aradım çok az sürede gelmesine rağmen gelene kadarki süre ölüm gibiydi. Geldiler içeri babamı hastaneye götürmeleri gerektiğini söylediler. Ablam annem de babam sık sık kontrol olduğu için ciddi bir şey olmadığını düşündüler, bizi de hastaneye götürmediler. Sonra babamın kalp krizi geçirdiğini söylediler, inanamadım defalarca nasıl yani kalp krizi bildiğimiz kalp krizi baba...