Dünya...

Gaziantep'te olduğum dönem bir etkinlik düzenledik.Gecenin geç saatlerinde ay ve çok az mum ışığında KUAN grubunun muhteşem yorumlarını dinledik. Hayatımda bir daha çok zor yakalayabileceğim bir atmosferdi kesinlikle ama ben farkında değildim. Hepimiz çimlerin üzerine uzandık gözlerimizi kapattık ve kendimizi an'ı hissetmeye bıraktık. Şimdi o hislerimi hatırlıyorum boş, anlamsız, çok somut şeyler... Evet bir yandan kendimi kuş kadar hafif ve özgür hissediyorum ama düşüncelerim basit. İstanbul'a dönünce şöyle yapayım, seneye kesinlikle şunları yapmalıyım, 5 yıl sonra da hayatım mutlaka şu şekilde olmalı gibi gibi gibi... Pişmanlıklarımı düşünmüştüm fazlasıyla. Keşke keşke keşke bu kelime o gece zihnimi o kadar yormuştu ki...

Şimdi diyorum şimdi o ana gitsem tekrar yaşasam ne olurdu? Ne hissederdim? Ne meşgul ederdi zihnimi? Gözlerimi kapatıp hayal etmeye  bile korkuyorum biliyor musunuz? Düşünmekten, düşüncelerin beni alıp gitmesinden öyle korkuyorum tarifsiz..Geleceği düşünemiyorum çünkü çok endişeliyim.. Çünkü soru işaretleri doluyum çünkü belirsizlik içindeyim. Geçmişi düşünmeye ise beni çoktan ele geçirmiş olan Elif izin vermiyor. Engelliyor beni. Gözümü kapattığımda açtığımda her an ama her an sakın düşünme diyor sanki. Düşünmeye başladığım an gözümün önünde beliren sadece çok hızlı gelen bir servis aracı 2 can ve çığlıklar oluyor; ötesi yok. İşte yazamıyorum bile ne ellerim varıyor ne zihnim fırsat veriyor. Tam o an bambaşka düşünceler alıp götürüyor beni sonra oradan oraya oradan oraya derken bakıyorum ki yine şu andayım.Olduğum anda. Ki zaten önemli olan da bu değil mi ya? Tam farkına varmamız gereken zaman...


Bu yazıyı okurken kulağınız lütfen linkteki müziği duysun, ruhunuz ise hissetsin.



https://www.youtube.com/watch?v=mnnau-f9Pus