GÜNLÜĞÜM BİLE SOSYAL MEDYA !

                            



                                   GÜNLÜĞÜM BİLE SOSYAL MEDYA !


Yaklaşık 1 hafta kadar önce, günümü nasıl bitirdiğim, yaşadıklarımı nasıl hatırladığım, geçmişime dair neler hatırladığım gibi sorular geldi aklıma birden. Geçmişi düşünüp hatırlamaya çalıştım yaşadıklarımı, güzel ya da kötü anlarımı. Hatırladığım ise sadece birkaç olaydan ibaretti.Her şeyi anlık yaşamışım meğer. Anlık gülmüş anlık ağlamış anlık sevinip anlık da üzülmüşüm. Bu kadar basit olmamalı derken günlük tutmalıyım, yaşadığım günü anı anına yazayım, böylelikle 3-5 yıl sonra okuduğumda üniversite yıllarıma dair anıları tekrar yaşarmışcasına okuyabilirim diye düşündüm.
Ama tabi sosyal medya kurdu ben bunları düşünürken bile facebook timeline’ımda dolaşıyordum. Ardından kendi gönderilerime, fotoğraflarıma bakmaya başladım.
 Meğer benim günlüğüm bile sosyal medya imiş ! Fotoğraflara bakarak o gün neler yaşadığımı ya da paylaştığım durumlardan o gün neler hissedip neler düşündüğümü hatırlamaya başladım. Attığım tweetlerden hangi tarihte hangi olayda neyi savunup neyi savunmadığı bile buldum. Bu kadar da basitmiş demek. Bu kadar iç içe olmak sosyal medya ile zararlı mı zararsız mı tartışmasına hiç girmeyeceğim. Zira <bayan foto> olarak dozu biraz aştığımın da farkındayım.

Velhasılıkelam hal-i pür melalim… Şimdilerde ise dört gözle 10 Mayıs Pazar günü gerçekleştirilecek olan İnternetsiz Bir Gün etkinliğini bekliyorum. Bir günlük de olsa internetsiz bir yaşamın bana neler yaşattıracağını merak ediyorum…






Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Salih NAYMAN röportajım

Resim
-Öncelikle kendinizden bahseder misiniz? Salih Nayman kimdir ? 1978 yılında Ankara’da doğmuş, 1992 yılına kadar Erzincan’da yaşamış bir ailenin evladıyım. .Ankara İletişim Fakültesi Radyo Televizyon Sinema bölümü mezunuyum. Okula başladıktan sonra  çeşitli radyolarda çalıştım. 4 tane radyoda haber spikerliği yaptım. Askerden önce de yerel bir televizyon da program yaptım. Askere gidip geldikten sonra Cine5’de 5 ay kadar bulundum ardından Kanal D’ye geçtim orada haberleri seslendirirken muhabirlik yapmaya başladım. Sonra Kanal 1’e transfer oldum kapanana kadar orada devam ettim. Sonra aynı grup Habertürk televizyonu kurulmuştu ben ve birkaç arkadaşım Habertürk’te devam ettik. Bunlar Ankara’daydı. 2009 yılının Nisan ayının sonunda İstanbul’a haber spikeri olarak transfer edildim. Habertürk kanalında 5 ay kadar çalıştıktan sonra Turkuaz grubuna geçtim. İlk dönemde Atv’de haberleri seslendiriyordum, A haber kurulunca spikerlik yapmaya başladım orada. İkisi bir sürdürülemez oldu. Ş...
Devamı

Salvo KOHEN

Show Haber’in, habere farklı açıdan bakan genç ve başarılı, nam-ı diğer papyonlu muhabiri Salvo Kohen ile röportaj gerçekleştirdik. -Öncelikle kendinizden kısaca bahseder misiniz ? İstanbul’da doğdum. İlköğretim ve lise eğitimimin ardından Beykent Üniversitesi Sahne ve Gösteri Sanatları Yönetimi bölümüne girdim. Bitti bitecek! Kendimi bildim bileli televizyonda çalışıyorum. Büyüklerim hakkımda “Sanırım emeklerken buraya düştü” diyorlar. Stajla başladığım işte önce kamera arkasını öğrenip daha sonra kameranın ön tarafına geçtim, ismimize muhabir diyorlar. Şimdiye dek haberin her alanında çalıştığım gibi şu sıralarda papyonumla haberin son blogunda şeker tadında haberler yapmaya çalışan bir muhabir adayıyım. -Sektöre adım atışınız, mesleğe başlayışınız nasıl oldu ? Lisede okuduğum yıllardı. İnsanın kanı kaynıyor tabi o yıllarda… Ekranda ise sabah akşam hayranı olduğum usta gazeteci Uğur Dündar var. Benim gibi içinde bir parça televizyonculuk ruhu olan herkes yanında çalış...
Devamı

23 yaş sendromu

Sabahın 07.00'sinde otobüsteyim, tıklım tıkış tabi cama burnumuz yapışıyor filan o derece. Böyle bir durum içerisindeyken aklımdan 23 yaşına girdim ben vay be cümlesi geçti. Tabi insan kendisiyle konuşurken laf lafı açar ya yine o durum. Yol boyu kendi kendime resmen içime konuştum. Artık dedim 23 yaşındayım ve kendimce 23 yaş sendromundayım. Tabi böyle bir sendrom var mıdır yok mudur bilmiyordum. Yoksa bile bence vardı. Ekşi, Uludağ'a göz attım baktım aynı dertten muzdarip 3-5 kişi var ama ya kendinizden sendrom üretmeyin be diye yakınanlar da var. Her neyse...  18 yaşına girene kadar binbir takla atar insan,yaşını hep büyük söylemeler filan. Sonra bir 18 olmayagör. Nasıl oluyor anlam veremiyorum ama 18'den 22'ye atlanıyor resmen. 18 yaşları üniversite hazırlık vs derken yorucu sıkıcı geçer. Ama 22 en cicili yaştır. Üniversitedeysen hele ekmek elden su gölden. 2 kitap oku geri kalan zamanda gez toz film izle bol bol uyu. Ama o 22'den 23'e geçtiğin gün... Şimdi...
Devamı